"WT Teknik ve Sosyal Eleştirisi
Herkese selam,
Bir müddettir çeşitli forumlarda yapılan tartışmalar ilgimi çekti ve WT'yi hem teknik, hem sosyal açıdan masaya yatırayım istedim.
2008'de bel fıtığı oluncaya kadar, çeşitli aralar vererek 9 yıl tekvando yaptım. Bu aralardan birinde başladığım WT'yi 2 farklı organizasyonda, yaklaşık 3 yıl boyunca icra ettim.
Bu nedenle birinci elden gözlemlerimi paylaşmak istiyorum:
WT Teknik Eleştirisi
1) WT'de %100 kurallara uygun olarak direkt yumruğa ve kroşeye karşı koymak imkansızdır: WT’de, direkt yumruk ve kroşeyi tamamen nizami savunmak için, bu yumruklarla aynı hızda ileri veya yana adım atmanız gerekir (bu arada, arkadaki ayağınızın tabanı WT’nin tamamında olduğu gibi, yere yapışık olmalıdır). Bir düşünün: kaç tecrübeli dövüşçü direkt yumruğu görünce, yumruk hızında adım atarak tepki verebilir? Karşınızda bir Mike Tyson’ın olduğunu düşünün..
2) WT’de aparkat savunması da çok zayıftır: WT aparkat savunması, aynı anda uygulanan 3 tekniğin karışımıdır: (1) ayaklar üzerinde dönerek aparkatı boşa çıkarmak, (2) aynı anda üst kolun hassas sinirlerin bulunduğu kısmına vuruş yapmak, (3) yine aynın anda surata yumruk çıkmak. Bu da, yukarıda belirttiğim nedenlerle çok zor bir uygulamadır. Tam güç ve tam hızla yüklenen bir saldırganı bırakın durdurmayı, uygulanamaz bile..
3) WT’nin bazı tekme savunmaları pratikte uygulanamaz: bir tekvandocu olarak, WT’nin aşağı seviye tekmelere ve döner tekmeye karşı savunmasının mantıklı ve işe yarar, ancak üst seviye tekmelere ve özellikle yan tekme, ön tekme başta olmak üzere direkt tekmelere karşı savunmasının pratik anlamda sıfır olduğunu söylemeliyim. Bunun sebebinin de sistemin ana saplantısı haline gelmiş olan “ileri gidilir, yana gidilir, ASLA GERİ GİDİLMEZ” kuralı olduğu açıktır: WT’ciler özellikle bu üç tekmeye karşı çok zayıftır, ve bunları iyi kullanan kick-boxçu, tekvandocu vs dövüşçülerden çekinirler.
4) “İleri ve içeri” mantığı çok ters tepebilir: WT’cilerin temelde bir tek hedefi vardır: ileri, rakibin içine zincir yumruk başta olmak üzere vuruş kombinasyonlarıyla girmek. Ancak bu esnada WT’cinin 2 büyük sorunu vardır: (1) kroşe başta olmak üzere, dairesel saldırılara çok açıktır, (2) bazı rakiplerin içine girmek, intihardan beterdir: mesela judocular, güreşçiler, tai-boksçular..
5) Temel yanılgılar: WT’cilerin teorik güç kaynağı şu iki faktördür: (1) “rakibi, aynı anda hem bloke ederiz, hem karşı vuruş yaparız, hem de içine gireriz, bu hiç beklemediği cevap karşısında rakip şok geçirir” anlayışı, (2) “sokakta rakibin gırtlağı, gözü, diz kapağı, kasıkları gibi hassas yerlerine vururuz, dolayısıyla karşımızda bir dev bile olsa indiririz” anlayışı vardır.
Her iki “inancın” da sakatlığı, sırasıyla şöyledir: (1) yeterince hızlı ve güçlü dövüşçülere, yukarıda belirttiğim gibi, bunların hiçbiri yapılamaz. Ayrıca tecrübeli dövüşçüler, ne yazık ki WT’cilere göre darbeleri çok daha fazla tolere edebildikleri için, şok geçirmek bir tarafa, çok sert karşılık verirler. (2) Herhangi bir disiplinde fiili dövüş tecrübesi olan birinin, belirtilen bölgelere hassasiyet geliştirmemesi ve buraları koruyamaması düşünülemez.
WT Sosyal Eleştirisi
1) Bazı sifular dahi gerçek durumlarda sistemi uygulamamaktadır: kimi gösteri amaçlı dövüşlerde, bizzat bazı sifuların (yani çok büyük antrenörlerin), sistemin tüm temel esaslarını terkettiklerini gördüm: hararetin yükseldiği anlarda, arkadaki ayağını tabandan yere sabitlemek yerine pençe üzerine geçen, gard şeklini değiştiren, hatta geri-tekme kullanan sifulara rastladım.
2) Latsao ve chisao: öğrenciler, antrenörleriyle bacaklarını kilitleyip latsao ve ellerini kilitleyip chisao yaparken, geriye, yana kaçma şansları yoktur. Her darbeyi karşılamak zorundadırlar. Bu çalışmaların refleksleri geliştirdiği, rakibi hissetmeyi öğrettiği belki doğrudur, ama çok büyük 2 handikapı vardır: (1) bu çalışmalarda, WT’cinin çok sık başvurmak zorunda kalacağı ayaklarının, elleriyle koordinasyonu gerçek hayattaki serbest dövüşe yönelik olacak şekilde yapılamaz. (2) bazen antrenörler hiçbir yere kaçma şansı olmayan öğrencisiyle kedi-fare oynayarak, öğrencinin korkusunu yeneyim derken, tam tersi etki yaratırlar.
3) Kapalı ve pratiği olmayan bir “cemaat”: WT’cilerin en büyük sosyal sorunu, kendi içine kapalı olması ve dış dünyanın azgın dövüşçüleriyle hiçbir zaman ve mekanda karşılaşmamalarıdır. Özellikle boksun her türlüsünden çekinirler; buna ilaveten samimiyetle söylemeliyim ki, iyi ve pratik tecrübe sahibi bir tekvandocu, bir karate-docu, wushu kung-fucu, hatta (Türkiye’dekiler haricinde) aikidocu karşısında bile pek şansları yoktur"
Alıntıdır çok güzel eleştirilmiş kesinlikle katılıyorum topuğun bastığı sporlar her zaman tehlikeldir. Kendo yapıyorum uzun zamandır katana gerçekten ölümcül bir silahtır mermiyi ikiye böldüğü bir çok videosuda vardır.
