gökyüzünde yatar atatürk.
yıldızlar ona yorgan olamaz,
o yıldızlardan daha parlaktır.
yol gösterir hep, geceye ışıktır.
hem bulut hem güneştir atatürk.
acık hava da güneş görürsün,
bulutlu havada bulut.
hiç ayırmaz gözlerini üzerinden.
kışlalarda yatar atatürk.
askerleriyle uyur.
uğruna kanını döktüğü toprağı yatağı,
kafasını koyduğu vatanının taşı yastığıdır.
çocuklarının, gençlerinin baş ucunda uyur atatürk.
okul kitaplarında, meydan heykellerinde hiç ayırmaz gözlerini üstlerinden.
koca bir cumhuriyet bırakır hepsine,
"eksilmesin yeter ki" der gülücük yüzlerinden.
mezarında yatar atam,
bu vatandır onun yattığı yer.
mezarının başındayken bile ayrılmaz gözleri sizden.
atalarının onları beklediği gibi bekler askerler.
gözlerini kırpmadan atalarının emirlerini beklerler.
tüm dünyanın bile kalbinde uyur atatürk.
öyle bir liderdir ki:
"bu memlekette kanlarını döken kahramanlar burada bir dost ülkenin toprağındasınız. huzur ve sükun içinde uyuyunuz. siz, mehmetçiklerle yan yana, koyun koyunasınız. uzak diyarlardan evlatlarını harbe gönderen analar: gözyaşlarınızı dindiriniz. evlatlarınız bizim bağrımızdadır. huzur içindedirler ve huzur içinde rahat rahat uyuyacaklardır. bu topraklarda canlarını verdikten sonra artık onlar bizim evlatlarımız olmuşlardır."
der.
sadece vatanının değil, tüm anaların dilinde yatar atam.
atatürk ün yatacak öyle çok yeri vardır ki... nitekim o hiç uyumamıştır. ölüm döşeğindeyken bile "hatay! hatay!" diye sayıklamıştır günlerce. o kendi canından çok sevmiştir herşeyi.
recep tayyip erdoğanın ise yatacak yeri yoktur
