Beni de koru Kovuk, geliyorlar!

Silindi

Hışırtılar...
Neredeyim?
Kafam çok ağrıyor.
Bedenim ıslak. Uzanıyorum öyle.
Toprağı hissediyorum.
Peki ya bu başımda dönen şeyler nedir? Başım dönüyor,zonkluyorda eş zamanlı.
Yoksa?!
Aman allahım yoksa onları kaybettim mi? Onları izliyordum.
Yaklaşmak üzereydim, beni içten içe yiyen belirsizliğin sebebini bulmaya. Günlerdir bunun için çabalıyorum.
Bir şey de yememiştim bu yaprak hışırtılarının kulaklara nüfus ettiği, karanlık, öylesine de heyecan verici
bir ağaç topluluğu arasında.
Hayır!
Aramaya devam etmeliyim ben. Kaç gün önce başladım bu serüvene. Ve şimdi ne oldu bana? Bedenim ıslak.
Lordum!
Başım hala zonkluyor eş zamanlı.
Düşünemiyorum, neden bu duruma geldiğimi. Aklımda tek bir şey var beni rahatsız eden.
Bulmalısın onları diyor karanlıkların içinden gelen, tüm bu kötülüklere rağmen içimi rahatlatan hoş bir ses.
Hışırtıları belli belirsiz hissediyorum!
Her ne kadar kulaklarımı rahatsız etsede, yalnız değilim. Biliyorum!
Amacım doğrultusunda ilerliyorum, yer yer göletler olan bu ağaç yığınlarının arasında. Onları arıyorum.
Duygularım karışık, başım zonkluyor. Ağaç yığınları üstüme mi geliyor ne? Ama onlar dost biliyorum.
Onları bulmalısın!
Ağrıyor, zonkluyor da eş zamanlı. Sebebini hala bulamıyorum. Aramıyorum da aslında neden bu durumdayım.
Biliyorum onları bulmalıyım. Peşimdeler, peşimizde ...
Bunu bildiriyor bana bir sürü ağaç yığınının olduğu, yaprakların seslendirdiği bu büyük yöre.
Oturmalıyım!
Rüzgar mı başladı ne? Hissediyorum, yakındalar ...
Yorgunluktan işlev görmeyen elimi büyük bir korkuyla başıma götürüyorum. Saçlarım ıslak. Geri istiyorum elimi.
Gözlerim kapalı. Açıyorum yine aynı korkuyu hissederek. Daha sonra anlıyorum ki;
Bu ter değil! Kötüler peşimde, peşimizde.
Ulaşmalısın! Ara...
Fırlıyorum, arkamda bıraktığım yolluğumla. Şans diliyor sanki. Biliyorum! Artık farkındayım her şeyin daha çok.
Artık ağaçlar söylemiyor bunu. İçimden gelen ses bul diyor onları.
Sende onlardansız. Onlar iyiler.
Daha hızlıyım artık. Kafam zonkluyor eş zamanlı. Umrumda da değil artık. Büyük bir kararlılıkla söylüyorum bunu.
Hışırtılar var!
Koşuyorum. Hızlıyım. Kötü ağaçlar var. Engel oluyor topraktan çıkan kökleri hızlanmama. Ne, kötü müdür ki ağaçlar?
Artık bulmak istiyorum. Bedenim daha soğuk, daha yavaş. Yoruldum.
Yorgunum! Güç ver bana ulu Lord'um.

Işık!
Çok güzel görünüyor.
Bir ağaç.Kötü müdür ki ağaçlar? Bu ağaç farklı.
Bir ağaç besliyor, yaşlanmanın verdiği büyük gövdesinde büyük bir iyiliği!

Küçük yuvarlacık pencereden bakıyorum, yanımda getirdiğim bir umutla.
Siz onlarsınız... Kovuk'lular!
Beni de koru Kovuk, geliyorlar!

Raskol'dan David'ime ...