Eski bir konuyu uplıyorum ama(10gün olmuş) düşüncelerimi belirtmek istedim. Bi zamana kadar aklımda karışık düşünceler olsa da genelde yaşlılara yer vermiş idim. Ancak bir gün bir amca ile bir genç karşılıklı oturuyor böyle. Amca epey bi yaşlı. 63 Cami durağında epey bi toplu kolunda sıra sıra bileziklerle 50li yaşlarında bi teyze yanaştı.. Çocuğa yüksek sesle.. Hele bi kalk genç de oradan biz yaşlılar oturalım diye.. Ee tabi otobüsün yarısı duyunca çocuk kalktı. Ve bir anda amcanın yüz ifadesi değişiverdi. Yerinden kalkıp "Bu ülkeyi altın gününe giden kocakarılar değil siz gençler kurtaracaksınız" deyip yerini o gence verdi. Genç ne kadar istemese de zorla oturttu ve ben inene kadar da hiç bi yere oturmayıp her boşalan yere bi öğrenciyi oturttu.. Bu adam gerçekten de sanki kafamda toparlanamayan düşünceleri toparlamıştı. Artık hiç bir yaşlıya cidden acınacak durumda olmadıkça yer vermiyorum. (Otobüsü sadece dersaneden dönerken kullandığım için) Çünkü genelde beynim yorgun oluyor her hafta sınavlar var bazen deneme sınavları uykusuz geceler dersler gün aşırı sınavlar yorucu etütler vsvs.. Hiç birimizin durumu bir ötekinden iyi ya da kötü değil.. Bu zamanda artık yaşlıların bile amcanın düşünebildiği şeyleri kavrayamadığını düşünürsek. Artık insanların biraz bencil olması gerekiyor bu gibi konularda..
Ben zaten hiç vermiyo değilim de böle otobüste paso dedikodu yapan teyze nine gruplarına yer vermektense takar kulaklığımı gerile gerile müziğimi dinlerim çok da tın..
Ben genelde ilk hatayı karşıdan beklediğim için çoğu zaman yer veririm. Bayanlara vede yaşlılara yer veriyorum genelde. Ondan dolayı hep ayakta gidiyoruz.
ben genede veriyorum 
